door Leonie Walta
Op zondag 16 februari hebben Leonieke en ik deelgenomen aan het trainingskamp van Proteus-Eretes in Brugge. Ik ging daar trainen met de combi-dubbelvier waarin ik de Head en de Heineken ga roeien, en Leonieke was als (invallende) stuurvrouw mee. Het was een hele belevenis.
Zaterdag al naar Brugge gereden, alwaar we konden slapen in een jeugdherberg annex roeivereniging (de Brugse Trim- en Roeivereniging). De eetzaal zat vol Proteus-roeiers die hun videobeelden van de afgelopen dag aan het analyseren waren of spelletjes aan het doen waren. Dat viel Leonieke wel tegen, want ik had haar stoere roeiers beloofd. De boot waarin we gingen roeien, de Ids Thepass van Proteus, moest nog helemaal worden afgesteld omdat de riggers voor een andere boot waren gebruikt. Dit konden we gelukkig binnen doen omdat het buiten toch wel een aantal graden vroor. Daarna een prakje meegegeten en nog een biertje gedronken in de stad. Toen naar bed, in onze stapelbedden alwaar Leonieke nietsvermoedend een onverwachte kamergenoot onder de voetjes kietelde, en Jantinus rood aanliep omdat hij net een niet erg positieve opmerking over studentenroeien had gemaakt.
De volgende morgen opgestaan om om 10 uur te kunnen gaan roeien. De eerste training bestond uit ongeveer 12 km steady-state roeien. We konden hierdoor de boot een beetje leren kennen en zien of de afstelling goed was. Ook konden we onze haal beter op elkaar afstemmen. Het was stralend mooi weer, weinig wind maar wel een beetje koud. Misschien vroor het ook wel. Maar de roeivereniging ligt aan het kanaal van Brugge naar Zeebrugge, en het water was er zout. We konden ongeveer een stuk van 3 à 4 km varen, wat we per training twee keer deden. Vanaf het verste punt was het nog zo’n 2 km tot zee! Je kon de haven van Zeebrugge zien liggen. Leonieke heeft het niet koud gehad maar had wel de pech dat ze als voorinliggende stuur zonder stuurinstallatie (de Delftse ingenieurs konden blijkbaar niet fatsoenlijk een speaker inbouwen) weinig aan de trainingen kon toevoegen. En daarbij kreeg ze alle backsplashes en ander gespetter over zich heen en lag ze dus ongeveer in een badje. Aan aandacht overigens geen gebrek, zoals gezegd was Jantinus mee, de coach van de vier: Gijs (tevens de coach van de boegroeister), het vriendje van een andere roeister en haar coach en zijn vrouw. Ze fietsten allemaal op de kant mee en hebben meer kou geleden dan wij.
Na de training is er door de heren coaches nog wat aan de afstelling gesleuteld, terwijl de roeisters gingen douchen en eten. Jantinus ging nog een stukje hardlopen en voor de rest zat iedereen lekker onderuitgezakt in de jeugdherberg met boekje, een krantje of gewoon sterke roeiverhalen uitwisselend. Je moet voldoende rust nemen als je twee keer op een dag traint dus echt dingen ondernemen is er niet bij.
Om 16.00 volgt dan de tweede training. Deze keer staat de afstelling goed en voelt het gelijk beter aan. We doen 6 keer een 250 m sprint en 1 keer een 750 m. Dat zijn afstanden die op de Heineken Vierkamp zullen worden verroeid, en ze vergen wel wat oefening. In de winter ben je gewend lange afstanden te trainen en dan is het varen in hoge tempo’s wel heel erg schrikken. Na een tijdje zit het er al een beetje in en de laatste twee keer 250 m gaan als een speer.
De slagroeister heet Chloë en is van Proteus, op drie zit ik zelf, op twee Hester van de IJssel en op boeg Maartje van Argo. Een kleurrijke combinatie dus. Op de andere foto is nog goed te zien hoe Leonieke dik ingepakt voorin ligt.
Bij terugkomst op de vereniging natuurlijk nog even een showsprintje en toen weer gauw douchen. Het begon koud te worden. Zo koud dat de boot spontaan bevroor toen ie was afgespoeld! Gauw alles ingepakt en weer op weg naar huis. We hadden nog bij Hazeldonk afgesproken om met z’n allen wat te gaan eten en dat was erg gezellig. Het kost wel veel tijd om zo’n ploeg bij elkaar te krijgen en op alle zondagen te gaan roeien in Breda, Amsterdam, Delft en nu dus zelfs Brugge, maar het is echt een belevenis, en ontzettend gezellig. Daarnaast leer je er ook veel van, zeker omdat er ook continu een coach bij is, die ook nieuwe inzichten biedt in het roeien. Een geweldige ervaring!