D8+ wordt
ongeduldig: |
||
Op onze eigen Eemhead hadden we met onze, toen nog erg verse, damesploeg het allereerste blik te pakken. Maar dat was eigenlijk geen kunst zonder tegenstander! Inmiddels zijn we een half jaar trainen en drie wedstrijden verder. Deze wedstrijden (Lingebokaal, Gyas-Hunzerace en de Head) zagen we vooral als oefening. Vanaf de volgende wedstrijd wilden we de prijzenkast van Hemus echt gaan vullen. Niks spel, knikkers! Ons oog viel op de Batavierenrace (zaterdag 28 april 2001)… De voorbereiding Alleen de routebeschrijving was al een avontuur: R&ZV Gouda, gevestigd te Reeuwijk, stond garant voor de organisatie van de wedstrijd die zou starten in Bodegraven en finishen in Aphen a/d Rijn. De boten moesten, om het makkelijk te maken, te water in Zwammerdam. Huh? Hemus was in ieder geval sterk vertegenwoordigd. We hadden ons gemeld met 5 skiffs (4 heren en 1 dame), een heren dubbelvier en dus een damesacht. Dat maakte de hele wedstrijd in ieder geval een stuk gezelliger en is alleen al een reden om mee te doen. Als damesacht moesten we 's ochtends nog wel een grote tegenvaller oplossen: "Hoe vind je één uur voor de wedstrijd een dame die vrij is op zaterdag en spontaan, zonder training, een wedstrijd wil roeien (ter vervanging van ziekte)?" Deborah wilde ons team gelukkig die dag versterken en samen met Leonieke, Marnette, Roos, Riët, Eef, Alien en ondergetekende ging de Amersfoirde te water. John was tijdens de stuurvergadering uitgebreid op de hoogte gebracht van de route en regels en was vast van plan om ons zo snel mogelijk naar de finish te krijgen… De wedstrijd Voordat het zo ver was, waren we alleen anderhalf uur verder. Na een kwartier oproeien en vervolgens 5 kwartier stilliggen blijken wij ons toch flink te gaan vervelen. We hebben onze wedstrijdtactiek doorgenomen en de complete waterkant van Bodegraven zo ongeveer in ons opgenomen. Dat was nog redelijk nuttig, net als een beetje zonnen tussendoor en het gadeslaan van onze tegenstander. Maar toen begon het echt toe te slaan. Een wedstrijdje 'rattenvallen dichtslaan' is toch echt tijdvulling. Vervolgens moesten de mannen in de andere boten aan een uitgebreide keuring worden onderworpen. Zo kan het gebeuren dat we tegenwoordig een roeier bij Hemus hebben lopen die is omgedoopt tot George Clooney. De herenacht van de Honte uit Middelburg had ook onze speciale aandacht. Je bent dan ook een bijzondere ploeg als je het voor elkaar krijgt om met een acht om te slaan! Maar goed, het mag duidelijk zijn dat we blij waren dat we eindelijk mochten starten.
|
Na
onze uitgebreide 'pauze' stonden we in ieder geval op scherp en gingen
dan ook snel van start. Een van de eerste berichten van John was dat we
snel inliepen, dat ging goed! Het is dan ook heerlijk om te zien dat de
trainingen vruchten afwerpen. Stevige halen en een goed tempo van
Leonieke. Zo 1,5 km verder. Maar dan zal je altijd zien dat niet alles
soepel verloopt… Eerst staat er een brug in de weg (de acht van Gouda
was nog niet ingehaald). En als je dan weer in je oude ritme en kracht
zit, komt er pleziervaart tegemoet waar je voor moet inhouden! Dat is
funest en dan moet je vooral niet te veel nadenken waar je tegenstander
nou toch blijft. Na 2 km zit er een scherpe bocht in het parcours en om
het hoekje was het flink schrikken van de forse tegenwind. Nog bijna 4
km bikkelen met flinke golven, een kortere haal en de wind pal op de
rug. Langzaamaan werd het roertje van de acht van Gouda gelukkig steeds
beter zichtbaar en dat motiveert! Toen bleek het een koud kunstje om er
compleet over heen te gaan en een aantal bootlengtes eerder te finishen.
We hadden ons doel gehaald: ons eerste echte blik! Dachten we… © 2001 - Sigrid Jansen |